Sadece oynamak amacıyla, elimdeki kalıplardan birer adet keserek hazırladığım kurabiyeler.
Böyle bir meditasyon olur mu derseniz, bana oluyor.
Çocuk olmak istiyorum...
İki kere ikinin kaç ettiğini düşünmeden...
Tüm doğrulardan sıyrılıp...
İnatla, hırçınlıkla ellerimin boya olacağına aldırmadan...
Alıp elime oyun hamurumu...
Şekiller vermek istiyorum ...
Her şeye gülmek, durup dururken ağlamak...
Sokaklarda koşuşturmak...
İçimde, kaygılara yer vermeden yaşamak...
O an ne düşünüyorsam yapmak istiyorum belki de...
4 yorum:
Asiyeee süpersin :) Ne güzel bir meditasyon seçmişsin... Yaa çok güzel bunlar... Benim sizlerden ders almam şart oldu :))
Yaa bu arada biz brunchları ihmal ettik ne zamandır...
iiy akşamlar canım,
evet çocukluğumuza dönmek güzel olurdu bizim zamanlarımızda ki çocuk oyunlarını radyo tiyatrolarını dinlemek dedelerimizden ninelerimizden masallar dinlemek güzel hayaller kurmak ne güzel olurdu güzel hayallerimizi süslemek unutulmamak dileğiyle yaptığın pastalara hayran kaldım ellerine sağlık sevgiyle öpüyorum ...
Süperler. Yoksa ben bunu daha önce de söylemiş miydim? Ellerine sağlık. Öpüyorum.
Asiye'ciğim,
Harika olmuşlar...
Hayvancık kalıplarını nereden aldığını soracağım hemen...
Sevgiler
Yorum Gönder