TAZE SIKILMIŞ KİTAP ZAMANI

Orhan Veli Kanık diyor ki!

Sevdiğim insanlara/ Kızabilirdim,/ Eğer sevmek bana/ Mahzun durmayı/ Öğretmeseydi.

Çayın rengi ne kadar güzel,/Sabah sabah,/Açık havada!/Hava ne kadar güzel!/Oğlan çocuk ne kadar güzel!/Çay ne kadar güzel!

Neden liman diyince/ Hatırıma direkler gelir/ Ve açık deniz diyince yelken?/ Mart diyince kedi,/ Hak diyince işçi/ Ve rüzgârlı havalarda/ Yağmur eğri yağar?

Ve sevmek; Dağı, taşı, ovayı, insanı, hayvanı, bahçeyi, çiçeği, böceği sevmek. Sevgisiz, tahammülsüz, eleştiren, beklentisi olan, ilgi gösterdiği için seven, ilgisiz kaldığı için söylenen, ortamı geren, ekmediği yerden biçmeye çalışan toplum mu olduk? Sevgi vermek yerine, sevgi almaya çalışanlar kaçıyor insandan, kaçıyor kendinden. Oysa ne müthiş şeydir sevmek, yüreğine dokunmak. Aynı dünyada yaşadığınız, aynı gök kubbenin altında var olduğunuz için sevmek. Seni seviyorum da gözlerindeki parıltıyı görmek, onun kalp atışlarını hissetmek… Söylenmek yerine "bana bir şarkı söyle". Yani sevdiniz mi hesapsız kitapsız sevmek çok mu zor?

Kitap dedim de, böyle durumlarda en iyi arkadaşıma sarılıyorum. Taze sıkılmış meyve suyunu nasıl ki bekletmeden içmek gerekiyorsa, kitapları içmek de ne güzel bir mutluluk. Yanında vitamin dolu bir bardak. Sevmek gibi herşeyi, yaşamak su gibi, güneşe bakmak gibi, yüreğini yıkamak gibi, ısınmak gibi, ısıtmak gibi, düşünmek gibi... Taze sıkılmış bol kitaplı günler.

Haa meyve suyu mu? Portakal suyu içine 1 adet de ekşilik versin diye greyfurt kattım. Hayattaki ekşilikleri de sevmek gibi birşey :))

Sevgilerimle..